دنیای این روزای من

خدا رو شاکرم برای هفت نعمت بزرگ سال گذشته: سلامتی و سلامتی و سلامتی و سلامتی و سلامتی و سلامتی و سلامتی! خب چه کنم برایم بزرگ است. مهم است. اینکه مریضی ای از عزیزانم زانوهای غم را به بغلمان نینداخت یعنی 7 بار شکر. و 7 یعنی بینهایت! خدا رو شکر میکنم برای هم زبانی ات که توی 2 سالگی میتوانی اینقدر خوب حرف بزنی و هم زبانم باشی. بهم صبح بخیر بگویی و بعد با خنده بگویی بریم صبحانه بخوریم؟ من خودم را توی رختخواب لوس کنم و کش و قوس بیاورم و توی دو ساله نازم را بکشی و بگویی صبحانه ات رو بیارم تو اتاق مامانا؟! من تعجب کنم و توی دلم ذوق کنم و بگم آره امروز تو به من صبحانه بده ، اونم توی رختخواب! تو بدوی تا آشپزخانه و صدای بدو بدوی برگشتنت...

15 خرداد امسال هم به دنیا آمدنت در سال نهنگ را باز هم با همین نشانه جشن گرفتیم. "مثل نهنگ ، بزرگ پهنه اقیانوس ها باش" این میز و صندلی خوشگل که بصورت سوپرایز با مجلسمون جور شد ، کادوی عزیز جونت بود: از چند روز قبل شروع کردم به درست کردن این بیسکویت های تم دار ، همراه با مامانی مهربونت. قالب نهنگ توی بازار نبود و از قابلیت های مهندسی استفاده کردم و رشته ام به دادم رسید :-) پلکسی و لیزر! باز هم قابلیت های رشته ام و نرم افزار اتوکد! جالبه بدونی از فتوشاپ استفاده نکردم! خب شکلاتهای خوشگلی از کار درومد. این هم کارتهایی که خودم طراحی و درست کردم برای نوشتن یادگاری. و سوت سوتک برای بچه ها . ا...